Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στη βιομηχανία των ηλεκτρονικών είναι εκείνο της ανακύκλωσης. Ακόμα και σήμερα και παρά τα βήματα που έχουν γίνει για την καταπολέμηση του προβλήματος των ηλεκτρονικών απορριμμάτων, όλα τα ηλεκτρονικά κυκλώματα που χρησιμοποιούν αγώγιμα μέταλλα, απαιτούν την τοποθέτησή τους για λόγους μόνωσης και ψύξης σε μία βάση, γνωστή και ως υπόστρωμα. Αυτή κατασκευάζεται από μη ανακυκλώσιμα πλαστικά πολυμερή, τα οποία επιβαρύνουν τον πλανήτη με 50 εκατομμύρια τόνους ηλεκτρονικών απορριμμάτων κάθε χρόνο.
Μια νέα τεχνολογία όμως, υπόσχεται να βάλει τέλος σε αυτό το πρόβλημα, καθώς μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Johannes Kepler του Linz της Αυστρίας, διαπίστωσε ότι η χρήση του δέρματος μανιταριών της ποικιλίας Ganoderma lucidum, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως υλικό για την κατασκευή υποστρωμάτων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων, που να είναι βιοδιασπώμενα και επομένως ανακυκλώσιμα.
“Το ίδιο το υπόστρωμα είναι το πιο δύσκολο στην ανακύκλωση”, λέει ο Martin Kaltenbrunner, o ερευνητής που ηγείται της ομάδας που έκανε την ανακάλυψη. “Αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος των ηλεκτρονικών και έχει τη χαμηλότερη αξία, επομένως αν έχεις πάνω του τσιπ υψηλής αξίας, τότε ίσως να θέλεις να τα ανακυκλώσεις.” Ο Kaltenbrunner και οι συνεργάτες του κατασκεύασαν μεταλλικά κυκλώματα πάνω στο δέρμα των μανιταριών και διαπίστωσαν ότι είναι εξίσου λειτουργικά και αγώγιμα όπως και πάνω στα πλαστικά πολυμερή.
Μάλιστα το υπόστρωμα ήταν λειτουργικό ακόμα και μετά από 2000 λυγίσματα, ενώ απέδειξαν ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει σε ως βασική μπαταρία, για συσκευές χαμηλής κατανάλωσης, όπως οι αισθητήρες Bluetooth. Ο μύκητας, ο οποίος συνήθως αναπτύσσεται σε ξύλο σε αποσύνθεση, σχηματίζει ένα δέρμα για να προστατεύσει το μυκήλιό του, το τμήμα του μύκητα που μοιάζει με ρίζα, από ξένα βακτήρια και άλλους μύκητες. Το δέρμα αυτό δεν αναπτύσσεται σε άλλους μύκητες που δοκίμασαν.
Όταν εξήγαγαν και στέγνωσαν το δέρμα, διαπίστωσαν ότι ήταν εύκαμπτο, καλός μονωτής, ανθεκτικό σε θερμοκρασίες άνω των 200°C, έχοντας πάχος αντίστοιχο με εκείνο ενός φύλλου χαρτιού. Μακριά από την υγρασία και την υπεριώδη ακτινοβολία, το δέρμα θα μπορούσε πιθανόν να διαρκέσει για εκατοντάδες χρόνια, λέει ο Kaltenbrunner, οπότε θα ήταν κατάλληλο για όλη τη διάρκεια ζωής μιας ηλεκτρονικής συσκευής. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι σε δύο μόλις εβδομάδες στο χώμα διασπάται, επομένως είναι εύκολα ανακυκλώσιμο.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι το υπόστρωμα δέρματος μανιταριού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε πρώτη φάση για ηλεκτρονικά που δεν είναι σχεδιασμένα να διαρκούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως οι διάφοροι φορητοί αισθητήρες ή οι ραδιοετικέτες, αλλά πρέπει πρώτα να αποδείξουν ότι μπορεί να λειτουργήσει στις τρέχουσες βιομηχανικές ηλεκτρονικές διαδικασίες.