Από τον Θωμά Κ. Ευθυμίου
Δύο εμβληματικά «Ακροπολικά σκηνικά», που χαρακτηρίζουν τον αγώνα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Η φωτογραφία της εκκίνησης του αγώνα με φόντο τον Παρθενώνα, και εκείνη των Μετεώρων είναι διαχρονικά οι πλέον αντιπροσωπευτικές για το Ράλι Ακρόπολις.
Δεν το φανταστήκαμε
Ούτε πέτυχε. Προέκυψε. Και προέκυψε διαχρονικά. Μέσα από τα χρόνια, τις διοργανώσεις, τη φήμη, την αίγλη και την οριακά τέλεια διοργάνωσή του. Σε όλα αυτά, αν προσθέσεις και μπόλικη ιστορία, αλλά και τα χρώματα και το τοπογραφικό ανάγλυφο της Ελλάδας, έχεις ένα εξαιρετικό σκηνικό για φόντο. Αν δε βάλεις και ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο μπροστά από αυτά, τότε έχεις αφίσες, πόστερ, εικόνες ζωής. Και όλα αυτά, σε εποχές που δεν υπήρχαν social media, δεν υπήρχαν κινητά και laptop, ούτε καν πολλές τηλεοράσεις. Μόνο φωτογραφίες, με αρχέγονα φιλμ, άντε και πρώτης γενιάς slides… Και αυτά στάθηκαν αρκετά για να πλανέψουν κόσμο και φίλους των ράλι από όλη την οικουμένη!
Ράλι Ακρόπολις: Τα σημεία αναφοράς
Εάν μία συμπαντική επιτροπή των rally, έπρεπε να επιλέξει μόνο δύο σημεία για να «ταυτοποιήσει» διαχρονικά το Ράλι Ακρόπολις, αυτές θα ήταν χωρίς αμφιβολία η εκκίνηση με φόντο τον Παρθενώνα, και η «αριστερή πατημένη» στροφή με φόντο τα μοναστήρια των Μετεώρων. Γιατί; Διότι τα δύο αυτά σημεία συνδέουν τη ραχοκοκαλιά του αγώνα. Από τη μία έχουμε τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης στην κορυφή του οποίου δεσπόζει ο Παρθενώνας, το παγκόσμιο αρχιτεκτονικό θαύμα, ο ναός ο οποίος κατασκευάστηκε προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης της Αθήνας από τους αρχιτέκτονες Ικτίνο και ο Καλλικράτης. Αυτό το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας, έδωσε το όνομά του στον αγώνα που ξεκίνησε δειλά-δειλά στις αρχές του ’50 για να γίνει στη συνέχεια συνώνυμο με τον αρτιότερο αγώνα ράλι στον κόσμο.
Το δεύτερο σημείο, είναι οι ψαμμιτικοί βράχοι των μετεώρων. Όπως διαβάζουμε στην πλούσια ενημερωτική πραγματεία, πρόκειται για ένα σύμπλεγμα από σκοτεινόχρωμους βράχους που υψώνονται έξω από την Καλαμπάκα στη Θεσσαλία, κοντά στα πρώτα υψώματα της Πίνδου. Τα μοναστήρια των Μετεώρων, που είναι χτισμένα στις κορυφές κάποιων από τους βράχους, είναι σήμερα το δεύτερο σημαντικότερο μοναστικό συγκρότημα στη χώρα μας μετά το Άγιο Όρος. Από τα τριάντα που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα λειτουργούν μόνον έξι, τα οποία, από το 1988 περιλαμβάνονται στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Αυτοί οι βράχοι λοιπόν, με διαφορετική ιερότητα και δέος, αποτελούν το δεύτερο πιο αναγνωρίσιμο διαχρονικά φόντο του Ράλι Ακρόπολις!
Διότι γνωστές και ξακουστές οι ειδικές διαδρομές Καρούτες, Μακρυρράχη, Πάρνηθα, Πρόδρομος, Πάρνωνας, Ελληνικό, Ξηρονομή και Βέρμιο, πλην όμως δεν μπορούν να δώσουν την επιβλητικότητα των προαναφερομένων σκηνικών σημείων-τοπίων!
Στη φωτογραφία το δεξιοτίμονο Ford Escort RS 1800 MkII των Malcolm Wilson-Terry Harryman. Εγκατέλειψαν από κιβώτιο στην Ε.Δ. Κλεισούρα στη Βόρεια Θεσσαλία.
Η εκκίνηση στον Παρθενώνα
Η εικόνα του Ιερού Βράχου με τη ράμπα της εκκίνησης από κάτω του, ταξίδεψε και ταξιδεύει σε κάθε μέρος της γης ενώ όσοι με τον έναν ή άλλο τρόπο ασχολούνται με τον αγώνα, έχουν τον δικό τους, πλεονάζοντα θαυμασμό για το έργο του Ικτίνου και του Καλλικράτη.
Το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις ξεκίνησε σαν μία απλή ιδέα. Μία μεγάλη παρέα στις αρχές της δεκαετίας του ’50 αποφάσισε να φέρει και στην Ελλάδα τους αγώνες αυτοκινήτου με διεθνή αίγλη. Και όπως όλα τα μεγάλα πράγματα σ’ αυτή τη ζωή, έτσι και το Ακρόπολις, μεγαλούργησε ακριβώς επειδή ξεκίνησε σαν μία απλή ιδέα. Μία ιδέα που μέσα της όμως είχε τεράστια αποθέματα συναισθήματος. Στοιχείο απαραίτητο για να ξεφύγει μία διοργάνωση από τα στενά όρια μίας εκδήλωσης και να γίνει συνώνυμη ενός θρύλου. Γιατί το Ράλι Ακρόπολις στην πορεία των χρόνων μετουσιώθηκε και έγινε θρύλος. Κι έγινε θρύλος γιατί από νωρίς απέκτησε ισχυρή «προσωπικότητα» -αν ο όρος είναι δόκιμος…- και ευτύχησε να ασχοληθούν μαζί του άνθρωποι με ερασιτεχνικό ρομαντισμό μεν, αλλά ταυτόχρονα με σπουδαία επαγγελματική προσέγγιση. Ένα όνομα που κράτησε στον μηχανοκίνητο αθλητισμό σε κορυφαία θέση τη βαρύτητα του ονόματος: Ακρόπολις! Ο Παρθενώνας στο φόντο της ράμπας εκκίνησης «μεταφραζόταν» πολλαπλά: Δέος, υπόσχεση, σεβασμός, αγωνιστικότητα, ευ αγωνίζεσθε. Στοιχεία που τα κληροδότησε στον σπουδαίο μας αγώνα.
Τα μοναστήρια των Μετεώρων
Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, οι φωτογραφίες με τις πλαγιολισθήσεις είναι σημείο αναφοράς στο αναζητούμενο θέαμα και η Ειδική Διαδρομή των Μετεώρων, με το πολύ καλής ποιότητας χωμάτινο οδόστρωμα, και με φόντο την Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου να βρίσκεται στην κορυφή του βράχου, είναι συνδεδεμένη διαχρονικά ως μία από τις Ειδικές Διαδρομές που έδωσαν μία πλέον από τις αντιπροσωπευτικότερες φωτογραφίες στην ιστορία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι.
Για να φτάσει κάποιος εκεί, στην ανοιχτή αριστερή στροφή που μετά ακολουθούσε ήπια δεξιά στο περιβόητο γεφυράκι, χρειαζόταν να παρκάρει στον περιφερειακό ασφάλτινο δρόμο πρόσβασης των μοναστηριών, πράγμα που σήμαινε ότι είχες αρκετό περπάτημα για να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Αποκαλέστηκε «περιβόητο γεφυράκι», αυτό που ακολουθούσε ως γωνία λήψης από την εικόνα που βλέπεις, γιατί εκεί γινόταν ομηρικές μάχες μεταξύ φωτογράφων και τηλεοπτικών συνεργείων για μία καλή θέση. Στη φωτογραφία βλέπεις δεξιά μόλις να είναι ορατοί εικονολήπτες και φωτογράφοι που είχαν στο οπτικό τους πεδίο όλη τη μεγαλοπρέπεια του τοπίου, το ελικόπτερο της οργάνωσης στο βάθος, ενώ η απουσία σκόνης και τα σκούρα σημάδια στο χωμάτινο οδόστρωμα, δείχνουν ότι την προηγούμενη είχε βρέξει.
Στο κέντρο του θέματος, η Opel Manta 400 των Jimmy McRae-Ian Grindrod που τερμάτισαν στην έβδομη θέση, πλαγιολισθαίνουν περνώντας ξυστά από τους φωτορεπόρτερ, που παραδοσιακή ρισκάρουν για μία καλή εικόνα. Μόνο που αυτή δεν ήταν απλά καλή εικόνα… Ήταν «Η» εικόνα! Εργοστασιακές συμμετοχές με σπουδαία πληρώματα, και ερασιτέχνες αγωνιζόμενοι κάθε είδους, πέρασαν στο πάνθεο των σελιλόιντ με αυτό το φόντο. Που κοσμεί την ιστορία του WRC!
*Φωτογραφίες: Κακολύρης
