Όπως συμβαίνει και με τις υπόλοιπες ηλεκτρικές συσκευές, έτσι και στην περίπτωση των κλιματιστικών κυκλοφορούν ορισμένες παρανοήσεις για το πώς μπορεί κανείς να επιλέξει το καλύτερο μοντέλο για αγορά, αλλά και πώς θα το χρησιμοποιεί στη συνέχεια. Παρακάτω, συγκεντρώσαμε τους πιο γνωστούς «μύθους» που, αντί να βοηθήσουν στην εξοικονόμηση, στην πραγματικότητα αυξάνουν την ενεργειακή κατανάλωση κι επομένως καταλήγουν να «φουσκώνουν» τους λογαριασμούς μας.
Μύθος 1: Όσο μεγαλύτερη είναι η ονομαστική απόδοση (BTU) του κλιματιστικού, τόσο λιγότερο ρεύμα θα καταναλώνει.
Λάθος. Εκτός από ένα μέγιστο όριο τετραγωνικών που μπορεί να καλύψει ένα μηχάνημα με βάση τα BTU του, υπάρχει κι ένα κατώτερο όριο για το χώρο που θα πρέπει να εγκατασταθεί. Μ’ άλλα λόγια, ανάλογα με τα BTU, ένα κλιματιστικό προορίζεται για χώρους με εμβαδόν από συγκεκριμένα τετραγωνικά μέτρα και πάνω: για παράδειγμα, ένα μοντέλο 12.000 BTU έχει κατασκευασθεί για χώρους μεγαλύτερους από 18 τετραγωνικά μέτρα.
Βέβαια, αν μια συσκευή 12.000 BTU τοποθετηθεί σ’ ένα μικρότερο δωμάτιο, π.χ. 14 τετραγωνικών, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα μπορεί να πετύχει την επιθυμητή θερμοκρασία. Για να τη διατηρήσει, ωστόσο, θα καταναλώνει περισσότερο ρεύμα από ένα μοντέλο με απόδοση που ενδείκνυται στη συγκεκριμένη περίπτωση, και η οποία είναι 9.000 BTU.
Μύθος 2: Κάθε φορά που «ανάβω» το κλιματιστικό, αν ρυθμίζω αρχικά τη θερμοκρασία όσο το δυνατόν πιο χαμηλά, τότε θα δροσίσει το χώρο γρηγορότερα.
Λάθος. Το μηχάνημα ψύχει το χώρο με την ίδια ταχύτητα, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία που του έχουμε «ζητήσει» να πετύχει. Μάλιστα, πέρα από το ότι δεν θα «εξαφανίσουμε» τη ζέστη πιο γρήγορα, είναι πιθανό να ξεχάσουμε αργότερα τη ρύθμιση στις συνθήκες… πολικού ψύχους, με συνέπεια να καταναλώσουμε ρεύμα άσκοπα.
Μύθος 3: Αν το κλιματιστικό βρίσκεται συνεχώς σε λειτουργία, ακόμη κι όταν από το απόγευμα έχει δροσιά, θα «καίει» λιγότερο ρεύμα. Ο λόγος είναι πως το μηχάνημα λειτουργεί πιο αποδοτικά όταν κρατά συνεχώς σταθερή τη θερμοκρασία, απ’ ό,τι αν το «ανάβω» μόνο τις ώρες που κάνει ζέστη και πρέπει επομένως κάθε φορά να δροσίζει το χώρο από την αρχή.
Λάθος. Με εξαίρεση τους καύσωνες, το καλοκαίρι η θερμοκρασία πέφτει αισθητά μετά τη δύση του ήλιου, κάτι που σημαίνει πως κατά κανόνα από το σούρουπο επικρατεί ικανοποιητική δροσιά. Επομένως, από εκείνη την ώρα κι έπειτα, μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το φυσικό δροσισμό, χωρίς να «κάψουμε» ρεύμα χρησιμοποιώντας το κλιματιστικό.
Μύθος 4: Είναι αναξιόπιστες οι ενεργειακές «ετικέτες» και τα στοιχεία που αναγράφουν, όπως η απόδοση ενός μηχανήματος, ή η ενεργειακή του κλάση.
Λάθος. Σύμφωνα με την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ECO Design), τα στοιχεία που δηλώνει κάθε κατασκευαστής στα μηχανήματα που εισάγει, και διαθέτει σε όλα τα κράτη-μέλη, προκύπτουν από αυστηρές μετρήσεις κι αναλύσεις, οι οποίες περιγράφονται πλήρως. Μάλιστα, όλοι οι κατασκευαστές είναι πλέον υποχρεωμένοι να διαθέτουν πιστοποιημένα εργαστήρια μετρήσεων βάσει του νέου ευρωπαϊκού κανονισμού, και να διαθέτουν πλήρεις τεχνικούς φάκελους στις αρμόδιες υπηρεσίες κάθε χώρας κατά τη διαδικασία εισαγωγής τους, που να τεκμηριώνουν τα δηλωμένα στοιχεία.
Επιπλέον ανά τακτά χρονικά διαστήματα γίνονται δειγματοληπτικοί έλεγχοι σ’ ολόκληρη την αγορά και υπάρχει η δυνατότητα της εργαστηριακής εξέτασης των αποδόσεων από κρατικούς φορείς και υπηρεσίες. Αν οι μετρήσεις δεν ανταποκρίνονται στα στοιχεία που έχουν δηλωθεί, οι κυρώσεις που προβλέπονται από τη νέα νομοθεσία είναι πολύ αυστηρές και φτάνουν μέχρι τον αποκλεισμό προϊόντων από την εισαγωγή τους στην ΕΕ.
Στην αγορά υπάρχουν επίσης μοντέλα με πιστοποίηση κατά Eurovent (μια ιδιωτική γαλλική εταιρεία πιστοποιήσεων), η οποία είναι ανεξάρτητη από τον ευρωπαϊκό κανονισμό και μη υποχρεωτική για τους κατασκευαστές. Αν και συμφωνεί με τις προδιαγραφές που ορίζει ο κανονισμός, σε καμία περίπτωση δεν τον υπερκαλύπτει.