Ένας στενός διάδρομος, μια πόρτα και πάνω από αυτή ένα μάτι που παρακολουθεί τα πάντα. Φαντάζει σκηνή βγαλμένη από εφιάλτη. Εκεί θα πρωτοαντικρίσεις τον Mono, πρωταγωνιστή του Little Nightmares 2. Μονάχα τυχαίο δεν είναι το όνομά του. Δεν γνωρίζει κανείς από που προέρχεται. Ο ίδιος δεν ξέρει που βρίσκεται και γιατί. Από τη μια στιγμή στην άλλη, καταλήγει σε ένα έρημο και σκοτεινό δάσος. Ούτε καν το πρόσωπό του δεν μπορείς να δεις. Είναι καλυμμένο από μία χάρτινη σακούλα. Ευτυχώς, έχει δυο τρύπες στην περιοχή των ματιών για να μπορεί να βλέπει. Τριγύρω του, πτώματα και ζωύφια που έχουν βρει αρκετή τροφή για να περάσουν90 αρκετούς μήνες. Ίσως με αυτόν τον τρόπο η ομάδα ανάπτυξης, Tarsier Studios, θέλει να αναπαραστήσει τη σαθρότητα του κόσμου που ζούμε και ανθρώπινα “παράσιτα” που τρέφονται από μία τέτοια κατάσταση. Προφανώς δεν μπορεί να παραμείνει για πολύ στο σημείο αυτό, οπότε αποφασίζει να κινηθεί προς την κατεύθυνση που παράγεται ένας υπόκωφος ήχος, που κάνει την πραγματικότητα να φαίνεται εντελώς διαφορετική.
Τουλάχιστον, εσύ δεν πέφτεις στα βαθιά από την άποψη του πως λειτουργούν οι μηχανισμοί του gameplay. Το παιχνίδι φροντίζει να σε διδάξει όλα όσα πρέπει να ξέρεις για να χειρίζεσαι αποτελεσματικά τον Mono, την ίδια ώρα που το σκοτάδι απλώνει όλο και περισσότερο το παγωμένο του πέπλο. Γρήγορα θα συνειδητοποιήσεις ότι η διαδρομή που επέλεξες είναι γεμάτη παγίδες. Άλλες ορατές και άλλες όχι. Για να μπορέσεις να τις ξεπεράσεις, θα χρειαστεί να σκεφτείς λιγάκι, με την μοναδική βοήθεια να προέρχεται από ό,τι βρίσκεται παρατημένο σε εκείνο το δάσος, όπως παπούτσια και κουκουνάρια. Λογικά μέχρι να βρεις τα πατήματά σου και να συνειδητοποιήσεις τι πρέπει να αποφύγεις, θα χάσεις μερικές φορές. Αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να σε στενοχωρεί και θα πρέπει να γνωρίζεις πως το παιχνίδι είναι βασισμένο στη λογική του trial and error. Μόνο λοιπόν από τα λάθη σου θα μάθεις. Τουλάχιστον, κάθε φορά που πρέπει να δοκιμάσεις ξανά κάτι, η προσπάθειά σου ξεκινάει σχεδόν από το σημείο που είχες χάσει. Άρα, δεν θα χρειαστεί να διασχίσεις ξανά και ξανά μεγάλες περιοχές. Κάτι που θα παρατηρήσεις άμεσα, αν έχεις ασχοληθεί με τον προηγούμενο τίτλο της σειράς, είναι η μείωση στο ελάχιστο των χρόνων φόρτωσης. Στοιχείο πολύ σημαντικό. Πέρα από την εκνευριστική αναμονή, σχεδόν εξαλείφονται τα νεκρά διαστήματα που αναγκαστικά δεν υπάρχει δράση.
Μετά από μία μικρή περιπλάνηση, ο πρωταγωνιστής θα βρεθεί έξω από ένα σπίτι, όπου θα τρυπώσει, ελπίζοντας να βρει καταφύγιο. Την ώρα που περιπλανιέται από δωμάτιο σε δωμάτιο, εξερευνώντας τους χώρους, η τύχη θα τον σμίξει με την Six, την πρωταγωνίστρια του πρώτου παιχνιδιού. Κρύβεται κάτω από ένα κρεββάτι και αντικρύζοντας τον Mono κυριεύεται από συναίσθημα φόβου και το βάζει στα πόδια. Όμως, πολύ σύντομα θα καταλάβει ότι μόνη της δεν θα τα βγάλει πέρα, αποδέχεται τη συντροφιά του Mono και κάπου εκεί ξεκινάει το κύριος μέρος από τα βάσανα των δύο παιδιών, που θα τους φέρει στην Pale City.
Οι δρόμοι και τα απόκοσμα κτίρια της Pale City, σε συνδυασμό με τη βροχή που πέφτει συνεχώς, κάνουν το σκοτάδι ακόμα πιο απόκοσμο. Στα παραπάνω προστίθενται και οι κάτοικοι της πόλης, που λες και καθοδηγούνται από κάτι υπερφυσικό, όχι μόνο θα ενοχληθούν στο μέγιστο βαθμό από την παρουσία των δύο νεαρών υπάρξεων, αλλά θα κάνουν τα πάντα για να εξοντώσουν τα δύο παιδιά μόλις τα αντιληφθούν. Η ποιότητα του AI είναι τόσο υψηλή που βλέπουν και ακούνε τα πάντα. Οι διάφορες κρυψώνες, το αθόρυβο περπάτημα, τα χτυπήματα πίσω από την πλάτη που θα αναγκαστείς να επιστρατεύσεις, όσο και αν δεν ταιριάζουν με τον χαρακτήρα σου, μιας και πρόκειται για “καλό” σκοπό, η λάμψη ενός φακού που τυφλώνει τα πλάσματα που δεν έχουν μάθει να ζούνε κάτω από το φως, είναι μερικές από τις βοήθειες που θα καταφύγεις για να επιβιώσεις. Η πρόσωπο με πρόσωπο αντιμετώπιση των κατοίκων της Pale City είναι εκτός συζήτησης και ουκ ολίγες φορές θα θυμηθείς και θα μιμηθείς τη φράση, τρεχάτε ποδαράκια μου.
Το μοντέλο χειρισμού, τα πλήκτρα του controller όπου έχει γίνει η αντιστοίχιση των διαφόρων εντολών δεν βοηθάνε και δεν αποκλείεται να έρθουν στιγμές που το μόνο που θα θέλεις θα είναι να κλείσεις για λίγο την κονσόλα ή τον υπολογιστή σου για να ηρεμήσεις. Η επιλογή της ομάδας ανάπτυξης να τοποθετήσει την εντολή για τρέξιμο όχι σε σκανδάλη, ή στο L3 αλλά σε πλήκτρο, μόνο προβλήματα φέρνει, ειδικά όταν ταυτόχρονα πρέπει να πατήσεις το πλήκτρο για άλμα. Βεβαίως, ίσως αυτό αποτελεί έναν τρόπο να δεθείς ακόμα περισσότερο με τα βάσανα και τις δυσκολίες των δυο πρωταγωνιστών. Τελικά θα τα καταφέρεις σε κάθε περίπτωση, είτε υποστείς μικρή, είτε μεγάλη ταλαιπωρία.
Ένα βασικό στοιχείο του Little Nightmares 2 είναι οι γρίφοι. Τους περισσότερους θα τους λύσεις δίχως να απαιτηθεί να ταλαιπωρήσεις ιδιαίτερα το μυαλό σου. Σχεδόν παντού επικρατεί η λογική και αυτό που μετράει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι η προσεκτική παρατήρηση των δεδομένων του περιβάλλοντος. Θα πρέπει να έχεις τα μάτια σου ορθάνοιχτα και τα αυτιά σου τεντωμένα. Γενικά μιλώντας, βοήθειες δεν υπάρχουν, πέρα από τη Six που αν προσέξεις τη συμπεριφορά της, σου δείχνει προς τα που θα πρέπει να κινηθείς.
Το παιχνίδι είναι από εκείνα που ξεκινάς και χάνεις την αίσθηση του χρόνου. Σιγά, σιγά θα δεθείς συναισθηματικά τόσο πολύ με τον Mono και τη Six που θα θέλεις να κάνεις όσο περισσότερα μπορείς για να τους απαλλάξεις από το δράμα τους. Από την άλλη, σημαντικό ρόλο παίζει η ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Το ιδανικό σκηνικό είναι να επικρατεί απόλυτη ησυχία, να κλείσεις τα φώτα και να φορέσεις το αγαπημένο σου ζευγάρι ακουστικά. Ο ήχος που κάνουν οι σταγόνες της βροχής, οι τρομακτικές φωνές των κατοίκων της Pale City, οι τοίχοι τους οποίους ο χρόνος δε σεβάστηκε, αφήνοντάς τους τα σημάδια του, είναι βέβαιο ότι θα σε βυθίσουν ακόμα περισσότερο σε έναν κόσμο βγαλμένο από τη φαντασία. Έπειτα είναι και η συγκινητική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στα δύο παιδιά, η συνεχής πάλη μεταξύ δυνατών και αδυνάτων, που μπλέκουν με περίτεχνο τρόπο τα αισθήματα με τη δράση. Μια δράση που δεν διακόπτεται κι αυτό επειδή δεν υπάρχουν cutscenes.
Τα γραφικά είναι εξαιρετικά, οπτικά, ο κάθε χώρος περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια. Η πολύ καλή δουλειά φαίνεται και στα εφέ, όπως εκείνα της βροχής που χαϊδεύει τους τσιμεντένιους δρόμους. Το σημείο πάντως που εντυπωσιάζει και προσφέρει πόντους στον ρεαλισμό είναι το πως έχουν ενσωματωθεί στο gameplay οι κανόνες της φυσικής. O Mono πραγματικά ζορίζεται όταν πρέπει να κουβαλήσει ένα μεγάλο αντικείμενο, κάτι που θα νιώσεις στο χέρι σου μέσω του χειριστηρίου. Μάλιστα, αν είχες παίξει το προηγούμενο παιχνίδι, θα διαπιστώσεις ότι τώρα, όλες οι κινήσεις φαίνονται πιο φυσικές, είτε πρόκειται για τα animations των πρωταγωνιστών, είτε αντικειμένων. Τεχνικά προβλήματα υπάρχουν, δεν είναι όμως από εκείνα που χαρακτηρίζονται ως σοβαρά και η λογική λέει ότι πολύ σύντομα θα διορθωθούν, αν αυτό δεν έχει γίνει ήδη τη στιγμή που διαβάζεις το παρόν άρθρο. Αν διαπιστώσεις πως κάτι δεν πάει καλά, κάτι λείπει από την οθόνη, απλά κάνε έξοδο στο κεντρικό μενού, φόρτωσε ξανά το παιχνίδι και όλα θα έχουν λυθεί.
Το Little Nightmares 2 θα σου προσφέρει μια μοναδική εμπειρία και η διάρκειά του είναι περίπου δέκα ώρες. Αν είσαι σε φάση που αναζητάς ένα δώρο για τον εαυτό σου, έχεις βρει το ιδανικό. Ο κόσμος της Pale City σε προκαλεί να τον γνωρίσεις, η Six και ο Mono περιμένουν με αγωνία να δώσεις τέλος στα βάσανα τους.
