Από την Ιωάννα Σταμούλου
Οι τρεις κατηγορίες: σέλινο – σελινόριζα – σέλερι ανήκουν στην ίδια οικογένεια, αυτή του σέλινου, αλλά σε διαφορετική ποικιλία. Κι ενώ διαθέτουν το ίδιο άρωμα, το καθένα έχει ξεχωριστή προσωπικότητα και δίνει διαφορετική γεύση σε κάθε πιάτο.
Το σέλινο (επιστημονική ονομασία Σέλινον το βαρύοσμον, Apium graveolens) είναι διετές, ιθαγενές φυτό του γένους Σέλινον (Apium) της οικογένειας των Απιίδων (Apiaceae) (συν. Σκιαδοφόρων (Umbelliferae). Το έντονο άρωμα του οφείλεται σε αιθέριο έλαιο που περιέχει και δίνει στο φυτό ορεκτικές, χωνευτικές και τονωτικές ιδιότητες. Το ύψος του σέλινου φτάνει τα 90εκ. και τα σπόρια του είναι αρωματικά, με ίδιο άρωμα μ’ αυτό του φυτού, αλλά με πικρότερη και πιο καυτερή γεύση.
Η ιστορία του
Το σέλινο είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια. Οι Έλληνες κι οι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν στη μαγειρική, και οι Κινέζοι ως φάρμακο. Επίσης, το θεωρούσαν πένθιμο φυτό γιατί στις νεκρικές τελετές οι πενθούντες φορούσαν στεφάνι από σέλινο.
Διατροφική αξία
Περιέχει σίδηρο, ασβέστιο, φωσφόρο και βιταμίνες C, B1, B2 και Κ. Θεωρείται ότι έχει φαρμακευτικές ιδιότητες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παθήσεις των νεφρών και της ουροδόχου κύστης, καθώς και κατά των αρθριτικών παθήσεων.
Υπάρχουν 3 βασικές ποικιλίες σέλινου
Η πρώτη έχει μεγάλη και σαρκώδη ρίζα είναι η γνωστή μας σελινόριζα (Celeriac, ή Celery root). Καλλιεργείται για τη ρίζα της και τρώγεται ωμή σε σαλάτες, όπως και μαγειρεμένη με διάφορους συνδυασμούς (σούπα, αλα πολίτα, με κρέας, φρικασέ, πουρέ κλπ).
Η δεύτερη είναι το σέλερι (Celery) και είναι η πιο γνωστή διεθνώς, με σαρκώδεις μεγάλους μίσχους οι οποίοι τρώγονται είτε ωμοί σε σαλάτες, είτε μαγειρεμένοι σε σούπες και σάλτσες με λαχανικά, ψάρι και κρέας. Τα φύλλα της ποικιλίας συνήθως δεν καταναλώνονται γιατί έχουν πικρή γεύση.
Η τρίτη είναι αυτή που στην Ελλάδα αποκαλούμε σέλινο (Leaf Celery, ή Cutting Celery). Έχει λεπτούς μίσχους και πλούσιο φύλλωμα. Καλλιεργείται για τα φύλλα της τα οποία τρώγονται είτε ωμά, είτε μαγειρεμένα. Είναι απαραίτητο στο σελινάτο χοιρινό, στην κρεατόσουπα, στην κοτόσουπα, στην ψαρόσουπα, στη φασολάδα και στην πολίτικη σαλάτα με λάχανο και καρότο.
Τα σπόρια του χρησιμοποιούνται σε διάφορες σούπες και τουρσί ως μπαχαρικό, καθώς επίσης και στην αρωματοποιία.